De thuisbeurt tegen Slikkerveer werd geen beste wedstrijd, maar desondanks hadden we de drie punten voor het grijpen. Helaas, in de laatste minuut van de extra tijd stonden we toch nog de gelijkmaker toe, nadat eerdere kansen om de wedstrijd te beslissen om zeep waren geholpen. ‘Veel pech’ zei de ene supporter, maar ‘geluk dwing je ook af’ was de andere kant van de medaille…
Onder moeilijke omstandigheden werd door beide ploegen wel hard werd gewerkt maar geen groots spel getoond. Het begin van de wedstrijd was van beide kanten nogal afwachtend, waarbij Slikkerveer aanvankelijk het betere van het spel had en de Spartaan-defensie erg onrustig optrad. Niettemin was de eerste grote kans voor onze mannen na een kwartier, maar Toy Seide kopte in vrijstaande positie te slap in. Even later was Toy wel trefzeker met het hoofd: Rafael Kasmi pegelde een vrije trap van grote afstand snoeihard tegen de lat en Toy knikte de terugspringende bal alert binnen, 1-0. Op het half uur een grote kans voor Slikkerveer op de gelijkmaker, maar de doorgebroken JaĂŻr Umarella mikte naast. Daarna weer een grote mogelijkheid op een tweede Spartaanse treffer, maar na een goede actie van Hans Kapata over de rechterkant maaide Pato Freire Ribeiro in kansrijke positie finaal over de bal. Dat leek hij enkele minuten later goed te gaan maken toen hij na een prachtige aanval recht voor het doel mocht afronden, maar jammerlijk genoeg ging zijn inzet nu via de beide palen terug het veld in.
Het onfortuin voor Pato Ribeiro, die met zijn 40 jaar de dubbele leeftijd heeft van de meeste overige Spartanen, zette zich ook na de thee voort. De eerste de beste aanval deed de bal op zijn hoofd belanden, de prima kopbal belandde op de paal. Onze ploeg bleef aandringen en even later was het Rafael Kasmi die van afstand net over vuurde. Slikkerveer loerde intussen op de counter maar stelde er feitelijk te weinig tegenover om aanspraak te mogen maken op een punt. En als er al eens gevaar dreigde, was doelman Yusuf Can de zeer attente sluitpost.
In de slotminuut van de officiële speeltijd leek de definitieve beslissing te vallen, toen de vrijstaande Simri Bendt een voorzet van dichtbij mocht inkoppen. Helaas, hij mikte niet goed genoeg en raakte de lat. Dat brak lelijk op in de zesde minuut van de extra tijd, toen Slikkerveer voor een laatste alles-of-niets-poging aanzette. Invaller Ronald Capelle hield een diepe bal al sprintend binnen, zette in een keer voor en de inlopende Robert Kosten liet keeper Can kansloos: 1-1. Trainer Emanuel Monteiro was begrijpelijk furieus: qua inzet verweet hij zijn ploeg weliswaar niets, maar wederom had het ontbroken aan doortastendheid in de afronding én was men op het laatste moment in de wedstrijd onvoldoende bij de les.
Volgende week de lastige uitwedstrijd tegen nieuweling RVC’33, dat maar een punt onder ons op de ranglijst staat en thuis moeilijk is te verslaan. We zijn dus gewaarschuwd!