VVGZ – Spartaan’20 1 – 0
FLINKE FRUSTRATIE NA VERLIES
Voorafgaande aan de wedstrijd tegen VVGZ waren alle Spartanen hoopvol, in de verwachting dat de winst van vorige week op CVV Zwervers het team nieuw vertrouwen en elan zou geven. Helaas was dat in de eerste helft onzichtbaar, er was weinig wisselwerking en samenhang binnen de ploeg. Spelers vonden elkaar nauwelijks, er was te weinig beweging zonder bal, er was ook weinig lijn in het spel te ontdekken. Vele onnauwkeurige passes en wegspringende ballen toonden een zichtbaar gebrek aan overtuiging en geloof in eigen kunnen. En ook vanaf de zijkant kwam niet de noodzakelijke correctie. De vrees voor een collectieve offday en een nederlaag werd al snel onderstreept. Nadat eerst Dilivio Frances Soares nog een grote kans had gemist, toonde VVGZ zich veel scherper en kwam al snel tot kansen. In de 5e minuut redde keeper Tuna Tekten nog knap en in de minuten erna volgde nog een grotere mogelijkheid voor de thuisclub. In de 10e minuut viel dan ook de logische 1-0, uit een vrije trap die strak werd binnengeschoten door Ioidi de Brito Soares. Het was een doelpunt dat voortkwam uit een man te weinig in de muur en een verkeerde opstelling van Tuna waardoor één hoek volkomen vrij werd gelaten. Wij stelden daar in de eerste helft verder bijna niets tegenover. Een interceptie van David Widarto leidde na een één-twee nog tot een goed schot dat over het doel verdween, maar verder stond spits Remco Wuister steeds op een eiland.
Het morren bij de supporters was niet van de lucht. Zij namen de moeite om naar Zwijndrecht te komen, maar zagen tot aan de rust een elftal zonder echte bezieling en dat was ronduit teleurstellend. Uw verslaggever moet eerlijk bekennen dat hij zich bij het noteren van de gebeurtenissen zo nu en dan een “zure en cynische” Valentijn Driessen voelde, maar helaas liet het spelbeeld in de eerste helft weinig ruimte voor mildheid.
De hoop bij de volgers was dat in de rust collectief het tij kon worden gekeerd en dat het elftal dezelfde strijdlust aan de dag zou gaan leggen als dat VVGZ deed. En gelukkig, na rust kwam er meer leven in de ploeg. 
Wel begon de tweede helft uiterst ongelukkig met het uitvallen van Vince Heemskerk in de 48e minuut. Collin van den Berg werd zijn vervanger. Binnen enkele minuten werden de eerste kansen gecreëerd: Bradley van den Ouden kreeg een hele grote en even later redde de uitblinkende VVGZ-keeper Tomas Fernandes op een inzet van Shayron Curiel.
In de 57e minuut ontsnapten we aan de 2-0 toen Björienne Lucas namens VVGZ het hele veld overstak, maar Tuna wist ons in de wedstrijd te houden. Vanaf dat moment begon ons elftal beter te draaien. In de 63e minuut probeerde Shayron het met een puntertje en twee minuten later knalde David de bal nipt over. Remco, op bezoek bij zijn oude club, raakte vervolgens in de 70e minuut de kruising. De gelijkmaker hing toen echt in de lucht. In de slotfase kregen we nog een paar grote kansen waarvan er zeker eentje in had gemoeten om nog een resultaat te halen, maar Fernandes hield met kunst- en vliegwerk als een veredelde handbalkeeper zijn doel op knappe wijze schoon en was in elk geval vandaag een puntenpakker voor zijn ploeg.
Conclusie: het tweede bedrijf liet zien dat het team wel degelijk kansen kan creëren, maar de eerste helft was onacceptabel zwak.
De nederlaag doet vooral pijn omdat Spartaan’20 toch vooral verloor van zichzelf, tegen een tegenstander die zeker niet top was. Een combinatie van gebrek aan vertrouwen, chemie en leiding, dat te laat in de wedstrijd ten goede keerde én het missen van de kansen die er toch kwamen.
Dinsdagavond bij SHO (20.00 uur) om de Rijnmond Cup is de eerste mogelijkheid het gevoel om te draaien, zaterdag komt LFC voor de KNVB Beker naar de Oldegaarde.
Hopelijk kunnen uit de pen dan positievere woorden vloeien!
Ben Moerkerken
