Ons bereikte het droevige bericht dat afgelopen zondag 30 oktober is overleden Johan Gamelkoorn. Hij was lid van Spartaan’20 van 1963 tot 1979. Als talentvolle keeper speelde hij in zijn jeugdperiode in alle hoogste selecties. In zijn seniorentijd had hij veel concurrentie en reikte nauwelijks tot het hoogste team, maar was wel van grote waarde voor meestal het derde elftal.
Johan had een zwaar ziekbed de laatste jaren en werd slechts 63 jaar. Wij wensen zijn familie alle kracht en sterkte om dit grote verlies te dragen.
Vroegere klas-, straat- en clubgenoot en Spartaanhistoricus André Tolenaar schreef zijn mooie herinneringen aan Johan als volgt op:
Geschrokken was ik toen ik het bericht las over het overlijden van Johan Gamelkoorn. Ik heb hem al decennia niet gezien of gesproken, maar mijn gedachten gingen direct terug naar mijn jeugd en ik zag hem zo weer voor me. Een grote jongen en later stevige kerel, waar wij als leeftijdgenoten letterlijk en figuurlijk tegenop keken. Leeftijdgenoten inderdaad, want ook ik word deze week 63 jaar. Bovendien buurt- en klasgenoten, want Johan en ik groeiden beiden op in de Zwederstraat in Bloemhof. Johan was dan wel groot, maar ik kan me hem niet herinneren als vechtersbaas in de straat of op het schoolplein. In onze ogen was hij een goedmoedige reus! Wij zaten vlakbij huis op school, de St.-Louisschool aan de Putselaan, waar de bekende broeders woonden in het klooster ernaast.
Johan en ik speelden met de St.-Louisschool mee in de schoolvoetbalcompetitie en op de bekende Paas- en Pinkstertoernooien in A.S.L. (Aspiranten Sint-Louis). Natuurlijk werden alle voetballers van de klas lid van Spartaanâ20 en ook daar kwamen we elkaar dus tegen, samen met andere klasgenoten als Bert Bak, Ruud Odijk, Wim den Boer, Fred van der Poort en de tweeling Peter en Cock Zuidema.
Hoewel ik niet veel samen met Johan in hetzelfde elftal uitkwam, voelde je toch altijd een band.
Johan was een goedmoedige reus in onze kinderogen, maar ook reuzen vallen helaas soms om. De naaste familie wordt veel sterkte gewenst met dit grote verlies.
André Tolenaar